कविता:किसानको सपना

लेखक:   :सुरज लम्साल, तनहुँ 

सानो घर , ठुलो सपना देख्नु परेको छ

गाउँमा हुर्काई , सहरमा पढाउनु परेको छ ।

बिहान के खाए ,बेलुकी के खाऊँ हुने गाउँमा 

छोराले दुख नपाओस् , त्यो बिरानो ठाउँमा ।। 

गरि खान मन त थियो नि,  नेपालमै बसि 

आनन्दको जागिर खान,  पढ्नै पर्ने रैछ घोडा धसि ।

गाह्रो रैछ कृषक पेसा,  घाम पानी नभनि खट्नु पर्ने 

तरकारी उत्पादन त गर्यो ,तर शाहुले भनेकै मुल्यमा बेच्न पर्यो ।। 

पल्लो गाउँको गोरे , विदेश गको नि दुई वर्ष भएछ

घर फर्केर आउँदा,  भव्य महल पो बनेछ ।

बिचार ति साईला दाई,  गाउँमै खेती पाति गरे

आफुसँगैको साथिले, प्रगति गरेको देखेर ट्वाल्ल परे।। 

भो मलाई,  चाईदैन अरू केही 

मिठो मसिनो जे खाएनि,  बस्छु यहिँ ।

जसरी ति नेताहरुले पाउँछन् सम्मान,  नगरेनि केही 

त्यो भन्दा बढी किसानले पाउँन,  मेरो सपना यही,मेरो सपना यही ।।